Het verlies van een kind, het verdrietigste en ingrijpendste dat je als ouder mee kunt maken. Helaas schijnt het zo te zijn dat 85% van de ouders die een kind verliezen uit elkaar gaat… Ik had de eer om de ouders van Dani te begeleiden bij het maken van een urn. Wat een verdriet was er voelbaar maar vooral ook wat een liefde en verbinding! Rouwen doet ieder op z’n eigen manier maar deze papa en mama hebben elkaar steeds weer kunnen vinden. Zeven jaar geleden is zoontje Dani gezond ter wereld gekomen. Een paar dagen later is hij overleden en het is nooit duidelijk geworden wat de oorzaak van zijn overlijden is. Zeven jaar is er gezocht naar een passende urn en nu maken Linda en Jos deze zelf. Samen, zoals ze ook de afgelopen 7 jaar samen het grootst denkbare verdriet hebben gedragen. Bij elke aanraking met de klei was de liefde voor elkaar, en voor Dani, voelbaar. Tijdens het boetseren werd er gepraat over Dani en over wat er gebeurd is na zijn overlijden; zoals verschillende miskramen… De foto van Dani en zijn toen dolgelukkige moeder stond erbij als eerbetoon aan zijn leven. Elk onderdeel van de urn heeft een persoonlijke betekenis. Het dekentje waarin Dani lag opgebaard is in de klei gerold en gaf een reliëf om als hart op de urn gemaakt te worden. Dankbaar dat ik deze verschrikkelijk lieve papa en mama heb mogen leren kennen en dat ze mij het vertrouwen hebben gegeven. Een mooiere urn kan Dani zich niet wensen!
Het maken van een urn bestaat uit 2 workshops. De eerste keer zal de urn (of urnen als de as verdeeld zal worden) geboetseerd worden. Deze gaat na minimaal 2 weken drogen voor de 1e keer de oven in. Daarna zal de urn geglazuurd worden en nog een keer gestookt worden.
Tijdens de workshops is er alle ruimte voor gesprek, verdriet en persoonlijk proces.
